Στη σημερινή βιβλιοκριτική έχω τη χαρά και την τιμή να φιλοξενώ τις "Δέκα αλήθειες", της Κατερίνας Κουτουκάκη, από τις Εκδόσεις Λιβάνη!
Η Κατερίνα Κουτουκάκη πρωτοσυστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό το 2017 μέσα από το βιβλίο "Μοίρνα. Το κόκκινο γλυκό κρασί της μοίρας", το οποίο με είχε κερδίσει από τις πρώτες κιόλας σελίδες (δες τη βιβλιοκριτική μου εδώ)! Όταν λοιπόν έφτασε στα χέρια μου το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως, οι "Δέκα αλήθειες", ήξερα περίπου τι να περιμένω από τη γραφή της και, όπως τελικά αποδείχθηκε, δεν έπεσα καθόλου έξω!
Κεντρική ηρωίδα του βιβλίου "Δέκα αλήθειες" είναι η Φωτεινή Αρχοντάκη, μια πανέμορφη και φιλόδοξη νησιωτοπούλα, μια σωστή αρχόντισσα, γόνος ευκατάστατης οικογένειας ναυτικών, που γεννιέται μετά από ένα μεγάλο τάμα και φέρνει μονομιάς φως στις ζωές των δικών της και των γύρω της! Τα πρώτα χρόνια της ζωής της Φωτεινής κυλάνε όμορφα και παραμυθένια, μεγαλώνοντας στα πούπουλα και σπουδάζοντας το επάγγελμα των ονείρων της, αλλά λίγο πριν πάρει το πτυχίο της πέφτει πάνω στα βέλη ενός μελαχρινού έρωτα, ενός γοητευτικού τυχοδιώκτη που ακούει στο όνομα Μάρκος, για χάρη του οποίου παραλίγο να χάσει τη ζωή της! Η ευτυχία της Φωτεινής ολοκληρώνεται με τη γέννηση της κόρης της που της αλλάζει ολοκληρωτικά τη ζωή, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Η Ζωή, ένα πλάσμα με "ειδικές ικανότητες και ανάγκες", δίχως να φταίει, φέρνει τα πάνω κάτω στις ζωές ολονών τους, με αποτέλεσμα κάποιοι να φύγουν μακριά της μη αντέχοντας να σηκώσουν στους ώμους τους το βάρος των ευθυνών που τους αναλογούν και κάποιοι άλλοι να παραμείνουν κοντά της πάρα τις πάμπολλες δυσκολίες! Από την πλευρά της, η Φωτεινή βιώνει την προδοσία σε πολλά επίπεδα και προκειμένου να αντεπεξέλθει στις νέες συνθήκες της ζωής και στις τεράστιες ανάγκες της κόρης της, αρχίζει σταδιακά να χάνει τον εαυτό της και να καταδύεται στα τρίσβαθα της ψυχής της, φλερτάροντας με την κατάθλιψη και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση! Ωστόσο θα βρεθούν στον δρόμο της πολύτιμες φίλες - αδελφές ψυχές που θα της δείξουν το μονοπάτι εκείνο που οδηγεί στην αγάπη, την αυτογνωσία, την εσωτερική αλήθεια και το φως, ενώ θα τη βοηθήσουν να ανακαλύψει μόνη της τις δέκα αλήθειες της ζωής!
Ακολουθώντας περίπου την ίδια "πετυχημένη συνταγή", όπως στο πρώτο της βιβλίο, η Κατερίνα Κουτουκάκη έγραψε το μυθιστόρημα "Δέκα αλήθειες", το οποίο εκ πρώτης όψεως δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για αισθηματικό, όμως καθώς προχωρούν οι σελίδες κι η μοίρα ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας, ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι έχει μπροστά του ένα κοινωνικό μυθιστόρημα αξιώσεων, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, που προσεγγίζει με ευαισθησία τη διαφορετικότητα, την αναπηρία και την ειδική αγωγή, το οποίο διανθίζεται και ανατροφοδοτείται από το αισθηματικό στοιχείο! Άλλωστε πώς θα μπορούσε ο έρωτας να μην είναι σχεδόν πάντα παρών σε κάθε έκφανση της ζωής;
Βασικό ζητούμενο του βιβλίου είναι η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας από τους ήρωες κι η πρόθεση για ριζική αλλαγή και ενδυνάμωση, για να σταθούν γερά στα πόδια τους και να στηρίξουν έμπρακτα ο ένας τον άλλον! Κι αυτό, γιατί στην πλειοψηφία τους δεν έχουν μάθει πώς να αγαπούν και να σκέφτονται, με συνέπεια να φέρονται εγωκεντρικά, τιμωρώντας πρώτα από όλους τους ίδιους και παράλληλα δημιουργώντας με τις πράξεις τους και τις επιλογές τους προβλήματα και στους γύρω τους! Οι κεντρικοί λοιπόν ήρωες της ιστορίας, μέσα στην τραγικότητά τους, παλεύουν διαρκώς -και σχεδόν ναρκισσιστικά- να αποδείξουν την αξία τους και να ανατρέψουν συνθήκες, στερεότυπα και προκαταλήψεις, με αποτέλεσμα να γίνονται αποδέκτες αρνητικών συναισθημάτων, όπως απογοήτευση, αδιαφορία, επίκριση, έλλειψη αποδοχής, περιφρόνηση, αντιπάθεια, μίσος, κ.α. Όλη αυτή η κοινωνική απομόνωση τούς κάνει ιδιαίτερα ευάλωτους και επιρρεπείς στη μοναξιά, στην κατάθλιψη, στο ποτό αλλά ενίοτε και στη χρήση απαγορευμένων ουσιών -άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο-, καθώς επίσης τους οδηγεί και σε επικίνδυνη ή παραβατική συμπεριφορά! Οι "Δέκα αλήθειες" όμως δεν είναι μόνο ένα διαρκές παιχνίδι με τον χρόνο και την αξία του καθενός, αλλά και ένα προσωπικό στοίχημα του κάθε ήρωα, πρώτα από όλα με τον ίδιο του τον εαυτό και κατ' επέκταση με τους υπολοίπους! Ένα στοίχημα που θα τους οδηγήσει στον όλεθρο και θα κληθούν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις που θα βάλουν σε δεύτερη μοίρα όνειρα και ματαιωμένες προσδοκίες!
Η συγγραφέας, έχοντας προσωπική εμπειρία στην ειδική αγωγή και τις δυσκολίες της, αφηγείται τα γεγονότα καρέ καρέ με μεγάλη άνεση και γλαφυρότητα, ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιεί παρομοιώσεις, μεταφορές αλλά και αποφθεγματικές φράσεις που επεξηγούν, συνοψίζουν και οδηγούν σε συμπεράσματα τον αναγνώστη, για να παρακολουθεί καλύτερα τη ροή των εξελίξεων! Επίσης παρουσιάζει τις καταστάσεις, όπως ακριβώς είναι, χωρίς να τις ωραιοποιεί ή να καταντά μελό! Παραδείγματος χάριν πουθενά μέσα στο βιβλίο δεν αναφέρεται επακριβώς η ονομασία της ασθένειας της Ζωής, αλλά αντιθέτως η αφήγηση επικεντρώνεται στους υπόλοιπους, κεντρικούς ήρωες και στο πώς αντιδρούν απέναντι στα διάφορα ερεθίσματα και τις προκλήσεις της ζωής! Οι "Δέκα αλήθειες" λοιπόν παίρνουν από το χέρι τον αναγνώστη και τον οδηγούν βήμα βήμα σε ένα μεθυστικό ταξίδι πίσω στον χρόνο, όμως στο ταξίδι αυτό δεν είναι πάντα μόνο μπουνάτσα, αλλά υπάρχουν και πολλές, αμέτρητες στιγμές τρικυμίας και φουρτούνας από τα πολλά μποφόρ της Ζωής!
... Πόσο βαθιά μπορείς να βουτήξεις στο σκοτάδι όταν νομίζεις ότι έχεις χάσει το φως για πάντα; ... (σελ. 7)
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Κι αυτή η µοίρα που κινεί τα νήµατα, που δένει τις ζωές µας και τις ευθυγραµµίζει µε τη σοφότερη γεωµετρία, να τέµνονται ή να είναι παράλληλες, να σχηµατίζουν κύκλους οµόκεντρους ή τρίγωνα ισόπλευρα, έφτιαξε έτσι τα πράγµατα ώστε τη στιγµή που η Χαρά οδηγούσε στο κενό η Φωτεινή να χάνεται στα µάτια του Μάρκου... κι εκείνος στα δικά της».
Στη διαδροµή από το αρχοντικό της στο Νησί ως το διαµέρισµα του τρίτου ορόφου στην Καστέλα, η Φωτεινή Αρχοντάκη έζησε τη ζωή που της χαρίστηκε, µε πάθος, πόνο, απόγνωση, παραδοχή, αυτοθυσία και δίχως όρια αγάπη για τη Ζωή.
«Ο Μάρκος και η Φωτεινή δεν είχαν καταφέρει στα νιάτα τους να αγαπηθούν όπως τους άξιζε, γιατί δε γνώριζαν πώς να το κάνουν. Αγάπη µπορείς να δώσεις µόνο όταν την έχεις λάβει. Μόνο όταν έχεις ξεχειλίσει από αυτή, όταν σου περισσεύει. Τότε και µόνο τότε µπορείς να αγαπάς µε αλήθεια και ανιδιοτέλεια από τα βάθη της ύπαρξής σου. Κανείς ποτέ δεν κατάφερε να αγαπήσει από το έλλειµµά του. Κι αυτή ήταν η ένατη αλήθεια της ζωής, που η Φωτεινή εκείνη τη στιγµή συνειδητοποιούσε και σηµείωνε νοερά µέσα της».
«Αγαπώ σηµαίνει εκτιµώ και τιµώ εµένα µε τις πράξεις µου. Αυτό γράψε και βάλε µια τελεία και µια παύλα. Και κάνε την προσευχή σου στον Θεό να σε κρατάει γερή και σιδερένια για να µεγαλώνεις το παιδί σου. Άγγελοι επί γης είναι αυτά τα παιδιά, βιόλα µου, που τους ρίχνει ο Θεός ανάµεσά µας για να µάθουµε την άνευ όρων αγάπη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου