Συνέντευξη με τη Ντίνα Δαρδούμπα

Η νέα εβδομάδα ξεκινά με συνέντευξη με την ποιήτρια Ντίνα Δαρδούμπα.

Κυρία Δαρδούμπα, καλωσορίσατε στο blog "Όμορφη μέσα έξω". Από ποια ηλικία και μετά αρχίσατε να νιώθετε την ανάγκη να αποτυπώνετε στο χαρτί τις σκέψεις σας; 

Καλώς σας βρήκα. Ευχαριστώ για την πρόσκληση! Έγραψα τους πρώτους μου στίχους, όταν ήμουν μαθήτρια Α΄ Γυμνασίου, καθώς μελετούσα τα μαθήματά μου στο αναγνωστήριο του οικοτροφείου, όπου έμενα. Δε με απασχολούσε κάτι, ώστε να νιώσω την ανάγκη να βρω διέξοδο αποτυπώνοντας γραπτώς τις σκέψεις μου, ίσως όμως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ανακαλύψω το "χάρισμα" της συγγραφής.

Σε ποια είδη του γραπτού λόγου έχετε εξασκηθεί, υπάρχει κάποιο είδος που σας εκφράζει περισσότερο και για ποιο λόγο;

Αγαπώ εξίσου όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Εμπνέομαι κάθε φορά από λέξεις, καταστάσεις, ακόμα και τίτλους βιβλίων ή ταινιών και πάντα γράφω, χωρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο πλάνο και χωρίς να γνωρίζω εκ των προτέρων, αν θα προκύψει κείμενο, ποίημα ή τραγούδι.

Η ποίηση πόσο χώρο καταλαμβάνει στη ζωή σας;

Είναι η κινητήριος δύναμη. Υπάρχουν φορές που γράφω δύο με τρία ποιήματα σε μία μέρα κι άλλοτε μπορεί να μη γράψω για μήνες. Δε με "φοβίζει" αυτό, επειδή, αν και βομβαρδίζουν το μυαλό μου πολλές λέξεις και ιδέες, πάντα περιμένω τη στιγμή που θα νιώσω έτοιμη να τις εκφράσω. Πάντως δεν υπάρχει μέρα που να μη σκεφτώ κάποιο στίχο για το επόμενο βήμα. Ήδη έχω αρκετές λέξεις και φράσεις σημειωμένες και κάποια στιγμή θα βρουν τη θέση τους.

Έχετε δεχτεί επιρροές από κάποιον ή κάποιους συγγραφείς / ποιητές; 

Δε θα το έλεγα, επειδή άρχισα αργά να διαβάζω ποίηση και μυθιστορήματα. Σε διάστημα τεσσάρων χρόνων διάβαζα καθημερινά από ένα μυθιστόρημα. Αρκετοί μάλιστα φίλοι μου συγκρίνουν τη γραφή μου σε ορισμένα ποιήματα με τη γραφή κάποιων μεγάλων μας ποιητών. Αυτό όμως που μου δίνει μεγάλη χαρά είναι, όταν μου λένε ότι μπορούν να ξεχωρίσουν τα δικά μου γραπτά ανάμεσα σε άλλα.

Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που σκέφτεται να εκδώσει ποιητική συλλογή του, αλλά για διάφορους λόγους διστάζει;

Θα τον συμβούλευα να το κάνει, αν αυτό είναι ένα όνειρό του, χωρίς όμως να περιμένει οικονομικές απολαβές. Δυστυχώς ζούμε σε δύσκολους καιρούς που δε μας επιτρέπουν να διαθέτουμε χρήματα για την αγορά βιβλίων κι ευτυχώς που υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες που φροντίζουν για την πνευματική μας τροφή.

Τι χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει, όποιος ασχολείται με τη συγγραφή και ειδικότερα με την ποίηση;

Δεν μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Θα πω λοιπόν για μένα ότι γράφω αυτά που μου υπαγορεύει η καρδιά μου, χωρίς να γνωρίζω από κανόνες συγγραφής.

Για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη, το 2015 εκδώσατε την ποιητική συλλογή “Για τον άγγελο μου”, που είναι αφιερωμένη στην απώλεια ενός δικού σας αγγέλου και τα έσοδα της οποίας αποδίδονται στο Χαμόγελο του παιδιού! Πιστεύετε ότι ο πόνος μάς βοηθά να γίνουμε καλύτεροι και πιο φιλάνθρωποι ή όχι; 

Δε θα το έλεγα. Ο καθένας δίνει ό,τι έχει στην καρδιά του. Αλίμονο, αν περιμέναμε ένα οδυνηρό γεγονός να μας κάνει δοτικούς και φιλεύσπλαχνους! Ίσως ο πόνος κάνει κάποιους από μας να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας και να εκτιμήσουμε τις καθημερινές μικροχαρές της ζωής.

Κυρία Δαρδούμπα, σας ευχαριστώ θερμά για την τιμή να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου δαπανώντας από τον πολύτιμο χρόνο σας! Εύχομαι ολόψυχα να έχετε σωματική και ψυχική αντοχή, για να συνεχίσετε να γράφετε τις σκέψεις σας και να προσφέρετε κοινωνικό έργο!

Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Βιογραφικό: 

Η Ντίνα Ν. Δαρδούμπα γεννήθηκε στο Μικρόβαλτο Σερβίων-Βελβεντού και κατοικεί στην Πτολεμαΐδα. Είναι πτυχιούχος τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων ΤΕΙ. Από την εφηβεία της γράφει ποιήματα, στίχους τραγουδιών και πεζά κείμενα, αρκετά από τα οποία έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε τοπικές εφημερίδες. Το 2013, με την ιδιότητα της μαθήτριας ΕΠΑΛ, κέρδισε με το ποίημά της «ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ» το Β’ βραβείο στον 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Εκδοτών Β. Ελλάδας. Το 2015 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "Στον Άγγελο Μου" από την Δύας Εκδοτική. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα έσοδα από την πώληση της ποιητικής συλλογής θα διατεθούν στο «ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ». (Μπορείτε να επικοινωνήσετε με την κυρία Ντίνα Δαρδούμπα στο e-mail ntinadard@yahoo.gr)

Δύο αντιπροσωπευτικά ποιήματα της συλλογής:

Απουσία

Η απουσία του σώματός σου οδυνηρή

μα η ψυχή σου φτερουγίζει ολόγυρά μου

και απ’ το μαρτυρικό μου δρόμο μ’ οδηγεί

στη λάμψη που εκπέμπεις ομορφιά μου.

Ένα κομμάτι του εαυτού μου αιμορραγεί

κι από τον πόνο αυτόν δε θα γλυτώσω

τι να χωρίζει άραγε ουρανό και γη;

Θα μάθω μόνο όταν σ’ ανταμώσω.

Τα δάκρυα λευτερώνουν το κορμί,

ποτίζουν με σοφία το λογισμό μου,

βαστώ αγκαλιά το κάθε χάδι και φιλί

και δραπετεύω απ’ τον παραλογισμό μου.

Λέω πως τάχα λείπεις μακριά,

πως μας κρατάνε χωριστά χιλιάδες μίλια,

γαντζώνομαι απ’ τα ψέματα αυτά

μα φέγγουν γύρω μου άπειρα καντήλια.

Με προσγειώνουν σε μια αλήθεια θλιβερή,

κλείνω τα μάτια, συνεχίζω τ’ όνειρό μου,

μετρώ στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί

και σε κλειδώνω στην καρδιά σαν θησαυρό μου.

Κανείς δε θα σ’ αρπάξει από κει,

κανείς δε θα ‘βρει το κλειδί ν’ ανοίξει,

η απουσία του σώματός σου οδυνηρή

μα η ψυχούλα σου τα χνάρια θα μου δείξει

που θα με λευτερώσουν και μ’ υποταγή τυφλή

πάνω τους θ’ ακουμπώ το κάθε βήμα

κι όταν με φέρουν στην ουράνια αυλή

θα κλαίω από χαρά κι όχι στο μνήμα.

Είσαι Παντού

Ακούω γνώριμα βήματα έξω απ’ την πόρτα

και ανοίγω το κουδούνι πριν χτυπήσεις,

στην αγκαλιά μου να κρυφτείς, να με φιλήσεις,

μόλις περάσεις το κατώφλι, σαν και πρώτα.

Χτυπάει το τηλέφωνο και τρέχω,

πρέπει να το προλάβω πριν το κλείσεις,

πάντα είμαι εδώ όταν θες να μου μιλήσεις,

«λάθος», μου λένε, και με δάκρυα το παρόν μου βρέχω.

Βλέπω κορίτσια ανέμελα στο δρόμο,

εκεί στο βάθος είναι κάποια που σου μοιάζει,

μακραίνει όσο πλησιάζω, η αλήθεια με τρομάζει,

και η λαχτάρα μετατρέπεται σε πόνο.

Βλέπω εικόνες που συνδέονται μ’ εσένα

ξεχύνονταν η μουσική πριν απ’ το κινητό σου,

τώρα σβήνεις το φως απ’ το δωμάτιό σου,

κανείς δε θα με πείσει ότι ζω στο ψέμα.

Είσαι παντού!

Σε κάθε μου λεπτό με συντροφεύεις

κι από τα μάτια μου ούτε στιγμή δε φεύγεις,

όπου κοιτάξω, ξέρω, θα σε δω.

Είσαι παντού!

Κι αν τώρα δεν μπορώ να σ’ αγκαλιάσω,

στης νιότης σου τ΄ άρωμα να φωλιάσω,

περίμενέ με, θα ‘ρθω να σε βρω.

Όμως δεν ξέρω πότε…

Ίσως χαίρονται οι μοίρες να με βασανίζουν

ή ίσως ο Θεός με δοκιμάζει,

σαν τους κρουνούς τα δάκρυά μου αναβλύζουν

όμως ο θάνατος έπαψε πια να με τρομάζει.

Γιατί ελπίζω όταν σημάνει η στιγμή

να πέσει της ζωής μου η αυλαία,

προτού περάσω στην αιώνια ζωή

να εισακουστεί η επιθυμία μου η τελευταία.

Να ‘μαι μαζί σου, μόνο αυτό παρακαλώ

πρωί και βράδυ απ’ το Θεό στην προσευχή μου,

τις αμαρτίες μου να συγχωρέσει του ζητώ

ώστε για πάντα να ‘μαστε μαζί παιδί μου.

Και μην ξεχνάς:

Ακολούθησέ με σε Facebook, Instagram και Google+, για να μη χάνεις κανένα νέο post!