Το “Πριν έρθεις εσύ” της Τζότζο Μόις (Εκδόσεις Ψυχογιός, 2013) είναι ένα από τα βιβλία που διάβασα και ξεχώρισα μέσα στο 2016. Το ανακάλυψα τυχαία την περασμένη άνοιξη και με αφορμή τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη σού μίλησα ήδη σε προηγούμενη ανάρτηση. Σήμερα λοιπόν επιστρέφω με βιβλιοκριτική.
Η Λου Κλαρκ ξέρει ένα σωρό πράγματα. Ξέρει πόσα βήματα μπορεί να κάνει κάποιος για να διασχίσει την απόσταση που χωρίζει τη στάση του λεωφορείου από το πατρικό της. Ξέρει ότι απολαμβάνει τη δουλειά της και ότι πιθανότατα δεν είναι στ’ αλήθεια ερωτευμένη με το αγόρι της, τον Πάτρικ. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι πολύ σύντομα θα χάσει τη δουλειά της. Δεν ξέρει, επίσης, ότι όλα όσα ήξερε, τα οποία την έκαναν να νιώθει ισορροπημένη και λογική, πρόκειται να ανατραπούν και να αλλάξουν για πάντα.
Ο Γουίλ Τρέινορ ξέρει πολύ καλά ότι το ατύχημά του και η καταδίκη του σε ισόβια αναπηρία τού έχουν στερήσει κάθε ίχνος πάθους για ζωή. Ξέρει, ακόμα, ότι τα πάντα τού φαίνονται αδιάφορα, όπως επίσης με ποιον ακριβώς τρόπο θα βάλει ένα τέλος σε αυτή την ανυπόφορη φάρσα. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι η Λου θα εισβάλει στη ζωή του σαν έκρηξη από χρώμα και φως. Δεν ξέρει ότι, άθελά της, αυτή η παράξενη γυναίκα θα κάμψει τις αντιστάσεις του.
Τελικά, κανένας από τους δύο δεν μπορεί να φανταστεί πόσο βαθιά θα είναι η αλλαγή που θα προκαλέσουν ο ένας στον άλλον, πόσο ανεξίτηλα θα σφραγίσει την ύπαρξη του καθενός η συνάντηση, η γνωριμία, ο έρωτάς τους.
Το “Πριν έρθεις εσύ” είναι μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο νέων ανθρώπων, της εικοσιεξάχρονης Λου Κλαρκ και του τριανταπεντάχρονου Γουίλ Τρέινορ που προέρχονται από δύο διαφορετικούς κόσμους. Δεν πρόκειται όμως για μια συνηθισμένη ιστορία αγάπης με την κλασική έννοια! Ξεκινά μέσα από καθαρά επαγγελματική σχέση, όταν η Λου προσλαμβάνεται από την οικογένεια του Γουίλ, ως βοηθός του λόγω της μόνιμης αναπηρίας του, με σκοπό να του δώσει κίνητρα για ζωή. Σιγά σιγά όμως η σχέση τους εξελίσσεται σε κάτι άλλο, κάτι δυνατό, κάτι που ούτε κι οι ίδιοι τολμούν να παραδεχτούν στον εαυτό τους. Γεννιέται ανάμεσά τους ένα ιδιόμορφο δέσιμο, μια αμοιβαία αγάπη, σαν ένα είδος καθημερινής ανάγκης, που παραλύει κάθε άλλη σκέψη τους ή ενδιαφέρον! Η αγάπη αυτή ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια, ακόμη και την ίδια τη ζωή, και σφραγίζει την ύπαρξη και των δύο! Καθένας τους γίνεται αφορμή για τον άλλο, προκειμένου να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, να κυνηγήσει τα όνειρά του, να υποστηρίξει με πείσμα και αποφασιστικότητα τις επιλογές του. Η Λου μάχεται για το δικαίωμα στη ζωή και ο Γουίλ για το δικαίωμα στον θάνατο!
Η Τζότζο Μόις γράφει μια πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα αισθηματική ιστορία, εμποτισμένη με το αγγλικό χιούμορ και την αγγλική κουλτούρα, και πλάθει ήρωες που δεν περνούν απαρατήρητοι! Βασικός πυρήνας του βιβλίου είναι η γνωριμία και η αγάπη των δύο νέων, υπό το πρίσμα αρχικά της επαγγελματικής τους σχέσης. Πραγματεύεται όμως ταυτόχρονα με λεπτότητα το ευαίσθητο ζήτημα της αναπηρίας, της ευθανασίας και ειδικότερα της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας εγείροντας ηθικά διλήμματα και προκαλώντας έντονα συναισθήματα στους αναγνώστες. Καταφέρνει με τον τρόπο της να περάσει κοινωνικά μηνύματα και να προβληματίσει έντονα το κοινό βάζοντάς το συχνά στη θέση των ηρώων!
Ο λόγος της λιτός, στρωτός, χωρίς περιττές περιγραφές και τάση για φλυαρία, κυλά αβίαστα μέσα στις σελίδες και η πλοκή αρκετά σφιχτή με χαρακτήρες πολύ όμορφα δομημένους, ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Κυριαρχεί η τριτοπρόσωπη αφήγηση, εκτός από μερικά κεφάλαια στα οποία μιλάνε συγκεκριμένα πρόσωπα του βιβλίου, ενώ ο τίτλος “Πριν έρθεις εσύ” αναφέρεται στο πώς ζούσαν η Λου και ο Γουίλ, πριν γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, και στη δραματική και θεαματική αλλαγή που επέφερε και στους δυο η γνωριμία τους. Αδύνατον να διαβάσει κανείς αυτό το βιβλίο και να μη συμπαθήσει τους ήρωες, να μην ταυτιστεί μαζί τους, να μην συγκινηθεί, να μην κλάψει και γελάσει, να μην προβληματιστεί για μέρες ίσως και μήνες! Απλώς αριστουργηματικό! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Παραθέτω το πιο αγαπημένο μου απόσπασμα που νομίζω ότι συμπυκνώνει όλο το νόημα του βιβλίου.
... «Ναι αλλά… Αυτά ήταν πριν. Όλοι παραδεχτήκατε ότι όλ' αυτά ήταν πριν έρθω εγώ. Τώρα είναι διαφορετικός. Μαζί μου είναι διαφορετικός, έτσι δεν είναι;»... (σελ. 384)
Το βιβλίο “Πριν έρθεις εσύ” είναι αναμφισβήτητα παγκόσμιο best seller: Από το 2012 που πρωτοεκδόθηκε έχει πουλήσει περισσότερο από 7 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, κυκλοφορεί σε 39 χώρες και μεταφράστηκε σε 34 γλώσσες! Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έγινε κινηματογραφική ταινία, ενώ πριν την περασμένη άνοιξη κυκλοφόρησε και η συνέχειά του, το “Μετά από σένα”!
Ήθελα πρώτα να διαβάσω το βιβλίο και στη συνέχεια να δω την ταινία! Μάλιστα το ξεκίνησα τη μέρα της προβολής της ταινίας, όντας σε διακοπές. Όταν λοιπόν μετά από ενάμιση μήνα είδα την ταινία, ενώ στην αρχή μού φάνηκε κάπως υποδεέστερη του βιβλίου, κάτι σαν ένα γρήγορο πέρασμα, σαν περίληψη, στο τέλος βγήκαν όλα τα συναισθήματα μαζί και ένιωσα τεράστια συγκίνηση κι ένα είδος βουβής θλίψης, που κράτησε για ώρες! Έτυχε να είναι και βροχερή μέρα, οπότε μπήκα για τα καλά στο σχετικό mood!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου