Με το βλέμμα καρφωμένο στο άπειρο

Πηγή / Source 

Ένα παιδί με σπασμένα όνειρα βούτηξε στο κενό! Για λίγο υπέφερε και μετά σιωπή! Πέταξε στα ουράνια και έγινε ένα με το σύμπαν...

Τι νόημα έχει το εκπαιδευτικό σύστημα αν δεν μπορεί να προσφέρει σωστή καθοδήγηση στους νέους; Τους νέους που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και αποφασίζουν για το μέλλον τους. Τι νόημα έχουν οι απανωτές εξετάσεις αν δεν βελτιώνουν τον ίδιο τον άνθρωπο κι όχι μόνο το μαθητή; 

Συχνά ακούμε τραγικά περιστατικά με νέους που βάζουν τέρμα στη ζωή τους μη αντέχοντας το βάρος και την πίεση των εξετάσεων και δη των πανελλαδικών! Και από την άλλη όλοι εμείς, γονείς, εκπαιδευτικοί, απλοί θεατές κρίνουμε και κατακρίνουμε! Ρίχνουμε ευθύνες χωρίς να γνωρίζουμε ποιος είναι ο λόγος που οδηγεί σε τέτοιες ακραίες αποφάσεις! Μπορεί να φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα, μπορεί να φταίει το οικογενειακό περιβάλλον που υπερπροστατεύει και επιβάλλει τη δική του γνώμη στους μαθητές, μπορεί να φταίει η ίδια η ψυχοσύνθεση του ατόμου που λυγίζει! Όποιος και να ευθύνεται το σίγουρο είναι ένα: χάνεται μια ανθρώπινη ζωή έτσι στα ξαφνικά! Ένας νέος που πιθανόν θα γινόταν γιατρός, δάσκαλος, μηχανικός, εργάτης. Κι όμως δεν θα γίνει ποτέ τίποτα απ' όλα αυτά! 

Είναι πολύ λυπηρό για την παιδεία αυτού του τόπου να αυτοκτονεί ένας μαθητής υπό το βάρος των πανελλαδικών εξετάσεων! Ως εκπαιδευτικός προσωπικά αγανακτώ με το ψυχοφθόρο σύστημα.

Καλό ταξίδι στο παλικάρι!